Geçtiğimiz hafta gökkuşağı gibi renk renk boyanan merdivenler hepimizin gündemindeydi. Aslında bu postu o zaman yayınlamak isterdim ama tatil fotoğrafları araya girdiği için biraz geç kaldı. Hem giyimde hem de hayatın her alanında renkleri seven bir insan olarak bu merdivenleri gördüğümde bayılmıştım, griden sonra tekrar renkli haline döndürülmesine de sevindim. Hep düşünmüşümdür, doğada bu kadar güzel renk varken, bazı insanlar neden bu renkleri hayatlarından uzak tutar, gri bir yaşamı, pembelere, morlara yeğler? Her rengin, kahverenginin, siyahın bile bir dili, duygusu vardır, gri hariç. Gri ketumdur, kasvetlidi;, sıkıcı bürokrasinin, devlet dairelerinin, betonlaşmanın rengidir. Yeşili, ormanları yok edip, beton yığınlarıyla şehri griye boyayan zihniyetin, gökkuşağı rengi merdivenleri griye boyaması beni hiç şaşırtmadı. Tek renklilik ve tek sesliliğin geçer akçe olduğunu daha okul yıllarında öğrenmedik mi? Okul formamızın üzerine giydiğimiz hırkamız, çorabımız, tokamız bile renkli olamazdı, bir örnek olmamız, "another brick on the wall" olmamız istendi hep. Sen şimdi böyle tek sesli, tek renkli eğitim sisteminde oku, mezun ol gri devlet dairelerinde, gri sıkıcı kıyafetlerinle çalış, sonra merdivenleri griye boyadılar diye şaşır, niye şaşırdın ki ? Bir de bu renkler üstüne üstlük LGBTT bayrağını çağrıştırıyor, bize ters, hafazanallah, hafazanallah!
Özetle canlar, çok renklilik güzeldir, korkmayınız. Sizi merdivenler gibi gri yapmaya çalışanlar olacaktır, siz ertesi gün yine inadına renk renk olunuz!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder